του Θανάση ΣκόκουΕγώ πιστεύω τον Πρόεδρό. Δεν μπορεί να το έβγαλε από το μυαλό του. Κάπως θα του το είπε. «Σκεφθήκατε μήπως την ιδέα ενός παράλληλου δημοψηφίσματος;», «Θα μπορούσατε ίσως…» ή «Πώς θα αντιδρούσαν τα κόμματα αν...» κ.λπ., κ.λπ.
Υπάρχουν δύο τινά. Το ένα είναι η καγκελάριος να το είπε –ή ο Πρόεδρος να το εξέλαβε‒ σαν υπόδειξη και το άλλο να ειπώθηκε σαν ερώτηση-βολιδοσκόπηση. Πώς λοιπόν χειρίζεται ο Πρόεδρος ενός κράτους ένα τέτοιο περιστατικό;
Αν υποθέσουμε ότι η περίπτωση αυτή έμπαινε σαν θέμα, σαν case study, σε φοιτητές στο μάθημα του Συνταγματικού Δικαίου. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε φοιτητής που θα έδινε απάντηση: «Ο Πρόεδρος οφείλει να ενημερώσει τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό κι εκείνος, με τη σειρά του, τους αρχηγούς των κομμάτων». Κανένας! Είμαι σίγουρος!
Πώς υποθέτετε ότι θα αντιδρούσαν οι προηγούμενοι Πρόεδροι της Δημοκρατίας σε κάτι τέτοιο;
Ο Κωστής Στεφανόπουλος μάλλον με ένα χειμαρρώδες πεντάλεπτο λογύδριο περί συντάγματος, θεσμών και ανεξαρτησίας, που θα έκανε τη Μέρκελ να μετανιώσει για την κουβέντα που άνοιξε.
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης κάπως ανάλογα, αλλά πιο εθνοκεντρικά, κλείνοντας με μία αναφορά στο έπος του ’40.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα έλεγε κοφτά: «Αυτά δεν γίνονται τώρα! Πάμε για εκλογές!» αφού προηγουμένως θα την είχε ρωτήσει, χαριτολογώντας, από πότε άρχισε να συμπαθεί τα δημοψηφίσματα.
Εν πάση περιπτώσει, πιστεύω ότι όλοι θα έπαιρναν επάνω τους το θέμα και θα το έκλειναν μέσα στο ίδιο τηλεφώνημα. Ο σημερινός Πρόεδρός μας, ο κύριος Κάρολος Παπούλιας, τι ακριβώς απάντησε;
Σιώπησε;
Είπε με σιγανή φωνή: «Θα το μεταφέρω στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των κομμάτων»;
Του φάνηκε δηλαδή τόσο δυσανάλογα βαρύ για τον θεσμικό του ρόλο να κλείσει το θέμα μέσα στο τηλεφώνημα δηλώνοντας ότι τέτοιο θέμα δεν υφίσταται; Αιφνιδιάστηκε; Τον εγκατέλειψε ο κοινός νους; Δεν γνωρίζει τι προβλέπει το σύνταγμά μας για το θέμα; Δεν μπορούσε να ρωτήσει κάποιον πριν βαρέσει τις καμπάνες του δήμου; Διότι δεν μπορώ λογικά να υποθέσω ότι ένας τόσο έμπειρος πολιτικός έπεσε στο λάθος να θεωρήσει ενδιαφέρουσα μια τόσο εξοφθάλμως βλακώδη πρόταση, ώστε να την παραπέμψει για περαιτέρω εξέταση. Ούτε φυσικά ότι την εξέλαβε ως εντολή που θα έπρεπε να την διαβιβάσει σε μία υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου ακούγοντας τα βραδινά δελτία. Επεισόδια σαν το χθεσινό συμβαίνουν κατά κόρον μεταξύ αρχηγών κρατών. Οι απαντήσεις ή οι εξηγήσεις δίνονται επί τόπου και τα θέματα κλείνουν. Εμείς συνήθως τα μαθαίνουμε μετά, από τα απομνημονεύματά τους.
Δεν θα ήθελα να γράφω με αυτόν τον τρόπο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι’ όμως είναι η δεύτερη φορά που αναγκάζομαι να το κάνω. Θα ήθελα να μου εμπνέει ασφάλεια και σεβασμό για την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στο ρόλο του ιδιαίτερα στη κρίσιμη αυτή φάση. Δυστυχώς όμως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΚΟΣΜΙΑ. . . . .