Αν πιστέψουμε στην ελληνική μυθολογία, ο εφευρέτης των δαχτυλιδιών είναι ο πατέρας των θεών, ο Δίας. Όταν ο Προμηθέας έδωσε την φωτιά στους ανθρώπους αυτός οργίστηκε και τον καταδίκασε να μείνει δεμένος σε ένα βράχο.
Όταν ο Ηρακλής τον απελευθέρωσε , ο Δίας που είχε ορκιστεί στη Στύγα πως δεν θα τον άφηνε ποτέ τον ανάγκασε να φοράει ένα κομμάτι του βράχου δεμένο σε ένα κρίκο στο δάχτυλο του για πάντα.
Με το πέρασμα του χρόνου τα δαχτυλίδια απέκτησαν καλύτερη φήμη και άρχισαν να δωρίζονται σαν ένδειξη τιμής. Στην αρχαία Ρώμη, οι σκλάβοι φορούσαν σιδερένια δαχτυλίδια ,οι ελεύθεροι ασημένια και οι ευγενείς μόνο χρυσά. Τον 3ο αιώνα ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Σεβήρος επέτρεψε σε όλους τους πολίτες να φορούν χρυσά δαχτυλίδια. Πάνω στα δαχτυλίδια στο πλατύτερο σημείο που διατηρούν μέχρι και σήμερα τα δαχτυλίδια τότε λειτουργούσαν σαν σφραγίδες, σκαλίζονταν τα αρχικά του ονόματος ή ο θυρεός της οικογένειας. Λειτουργούσαν σαν σφραγίδες καθώς στην αρχαιότητα τα γράμματα τα σφράγιζαν με βουλοκέρι και πατούσαν επάνω την σφραγίδα του δαχτυλιδιού ως διαπιστευτήριο του αποστολέα.
Ο ρόλος των δαχτυλιδιών στο γάμο είναι μια προχριστιανική συνήθεια. Οι Εβραίοι φορούσαν βέρες στο δείκτη. Ενώ οι ινδουιστές προτιμούσαν τον αντίχειρα. Πολύ παλιά είναι επίσης και η δική μας συνήθεια να τα φοράμε στον παράμεσο: οι αρχαίοι πίστευαν ότι εκεί κατέληγαν αιμοφόρα αγγεία που συνδέονταν με την καρδιά. Στην αρχαία Ρώμη, υπήρχαν «γαμήλια» δαχτυλίδια και σε σχήμα κλειδιού. Όμως η ιδέα να σχηματιστεί ένα (κύκλος) με κάτι που δεν έχει τέλος υπήρχε ήδη στους Αιγύπτιους, το δημοφιλέστερο κόσμημα των οποίων ήταν ένας χάλκινος κρίκος όπου δενόταν ένας ιερός σκαραβαίος από πράσινο στεατίτη.
Στο παρελθόν τα δαχτυλίδια έπαιζαν και το ρόλο των φυλαχτών. Συχνά τους αποδίδονταν μαγικές ιδιότητες, όπως το να κάνουν αόρατο κάποιον που τα φοράει. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν φέρει στο φως δαχτυλίδια από χρυσό, ασήμι, σίδερο. Χαλκό, μπρούντζο, γυαλί, αλάβαστρο, κορναλίνα, αχάτη, χαλκηδόνιο, ήλεκτρο και απολιθωμένο λιγνίτη.
Ουσιαστικά, η επιτακτική τους ανάγκη ήταν να βρίσκουν υλικά που να μπορούν να είναι ανθεκτικά αλλά και όμορφα. Η αισθητική τους κατεργασία τα μεταμόρφωσε σε κοσμήματα-σύμβολα. Τα σημερινά δαχτυλίδια είναι κυρίως κοσμήματα όμορφα και ανθεκτικά στην οξείδωση μέταλλα και συνδυάζονται με τις πιο ανθεκτικές ως προς τη σκληρότητα πέτρες.
lifetime.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΚΟΣΜΙΑ. . . . .